موشک شهاب 6 (آخرین تکنولژی)
بر گرفته از منابع مختلف(به دلیل شک و تردیدهای موجود در مورد شهاب۶)
كشور: ايران
با همكاري كشور: كره شمالي
كلاس: ICBM
تعداد كلاهك: تك كلاهك
سرجنگي: هسته اي
پيشرانه: چند مرحله اي جامد/مايع
برد: 6000 كيلومتر
وضعيت: در حال توسعه


جزئيات

موشك شهاب 6 يك موشك برد بلند است كه در كلاس جديدي از موشك هاي ايراني قرار ميگيرد كه با همكاري كره شمالي در حال توسعه است.همانند موشك شهاب 5 موشك شهاب 6 نيز بر گرفته از تكنولوژي موشك Taep'o-dong 2 كره شمالي است كه از موتوري با تكنولوژي چيني بهره ميبرد.
شهاب 6از راكتي با سوخت جامد/مايع كه 2 يا 3 مرحله اي است استفاده ميكند.بيشتر قطعات ان از شهاب 5 استفده ميكند اما با كم كردن وزن و پيشرفته تر كردن كلاهك برد ان تقريبا به 6000 كيلومتر ميرسد.اين موشك ميتواند يك كلاهك هسته اي بسيار پيشرفته را حمل كنددر محدوده 1000 تا 5000 كيلومتري.
ایران به سرعت به قدرتمند ترین کشور در منطقه تبدیل خواهد شد
خبرگزاري فرانسه:
طبق اطلاعات بدست آمده ایران تمامی فعالیت موشکی خود را برای عملیاتی کردن شهاب 6 آغاز کرده و تا مدتی نه چندان دور شاهد به پرواز در آمدن شهاب 6 خواهیم بود.
این خبر گزاری همچنان به توقف کار بر روی موشک های شهاب 5 و 4 اشاره می کند و می نویسد ایران با توقف کار ساخت این موشک ها تمام تمرکز خود را روی موشک دوربرد شهاب 6 متمرکز کرده است .
این خبر گزاری علت توقف برنامه های تولید موشک های میان برد ( شهاب 4 و 5 ) توسط ایران رو بی خطری کشور های اروپایی برای ایران توصف کرد و نوشت بعد از اسرائیل آمریکا دومین خطر برای ایران خوانده می شود و برای مقابله ایران ناچار به ساخت موشک های دور برد برای تامین امنیت مرز های خود می باشد.
همچنین ایران با ساخت سری فضایی این موشک توانایی انهدام اکثر ماهواره های نظامی و کاوشگر آمریکا اسرائیل و دیگر کشور های مهاجم رو دارد و از این رو تهدیدی بزرگ برای این کشور ها خواهد بود.
اخبار مربوط به موشك شهاب 6 مربوط به امروز يا ديروز نيست!! اطلاعاتي در مورد اين موشك كه عموما برپايه ي حدس و گمان است، از سالهاي 1999-2000 بر سر زبانها افتاد و الان كه حدود 7 سال از آن تاريخ مي گذرد، مطمئنا پيشرفت هاي چشمگيري در توسعه ي آن به وقوع پيوسته است. طبق اطلاعاتي كه قبلا از سوي منابع رسمي و غير رسمي خارجي منتشر شده است، شهاب 6 موشكي است با بردي بين 5500 تا 6200 كيلومتر كه توانايي حمل سر جنگي به وزن 1000 كيلوگرم را داراست. برطبق گمانه زني ها اين موشك شباهت زيادي به موشك تائپه دونگ 2 كره ي شمالي دارد. اما جالب آنست كه در برخي منابع از موشكي به نام شهاب 7 نام برده شده كه ماكزيمم برد آن 15000 كيلومتر است!!!



بنا به ادعاي پاره اي منابع، روسها درحال كمك به يك تيم ايراني طراحي موشك با سوخت جامد در گروه صنعتي شهيد باقري تهران هستند. هدف از اين پروژه ساخت موشكي با برد 2800 مايل مي باشد كه قابليت رسيدن به لندن و پاريس را دارد؛ همچنين يك موشك با برد 6300 مايل ( 10000 كيلومتر) كه مي تواند شهرهايي در شرق ايالات متحده را هدف قرار دهد. اين گزارشها فاقد مستندات كافي است و بسيار تخيلي به نظر مي رسد.

در ششم اوت 2003 ، نشريه ((سانكئي شيمبون)) به نقل از منابع نظامي گزارش داد كره شمالي درصدد صادر كردن قطعات موشك Taepo Dong-2 به ايران است؛ جايي كه كارشناسان كره شمالي قطعات موشك را در تاسيساتي در نزديكي تهران مونتاژ خواهند كرد. مذاكرات بين كره شمالي و ايران در سال 2002 آغاز شد و انتظار مي رفت در اكتبر 2003 به سرانجام برسد.

در مي 2004 ، ميدل ايست نيوزلاين ((Middle East Newsline)) به نقل از منابع اطلاعاتي غربي گزارش داد تهران با پيونگ يانگ در مورد خريد موشك Taepo Dong-2، به عنوان اولين موشك بالستيك قاره پيماي ايران كه مي تواند به عنوان پرتاب كننده ماهواره به فضا نيز مورد استفاده قرار گيرد ، مذاكره كرده بود. همچنين ادعا شده است كه كره شمالي در سال 2003 در مورد موشك Taepo Dong-2 با ليبي و سوريه نيز وارد مذاكره شده ؛ اما هيچ يك از اين دو كشور تمايل جدي در اين خصوص ابراز نكرده اند.

در 16 فوريه 2005 درياسالار Lowell E. Jacoby ، مدير آژانس اطلاعات دفاعي نيروي دريايي آمريكا تصديق كرد كه ايران قابليت فني ساخت موشك بالستيك قاره پيما را تا سال 2015به دست خواهد آورد. هنوزعزم ايران در عملي كردن ساخت چنين موشكي در پرده ابهام است.

چند سالی از ساخته شدن موشک شهاب 3 که یکی از بهترین موشک های بالستیک ایران به شمار می یاد می گذره ولی حالا من در این حواشی نمی دونم که باید چی کار کرد :
برنامه ی ساخت موشک های شهاب 4 و شهاب 5 متوقف شده و ایران با کمک چین ، کره ی شمالی و روسیه در حال ساخت شهاب 6 هست .
از طرفی دیگر جورج بوش می گه ایران تا سال 2015به ساخت این موشک می رسه .
از طرفی دیگر دوستم که باباش در صنایع دفاع کار می کنه می گه ایران شهای 6 رو ساخته .
از یک طرفی یک سایت محرمانه ی آمریکایی که اطلاعات دقیق با نقشه و عکس از ارتش کشور ها داره در مورد ایران نوشته ایران موشک شهاب شش داره عکس اون رو در پایین می زارم با اسم سایتش .
خوب ایران ادعا می کنه این موشک رو نداره خوب پس چرا این سایت رو در ایران مسدود کرده .
چند وقت پیش هم من در مهر نیوز خوندم که ایران تجهیزاتی داره که اگر آمریکایی ها بشنوند باور نمی کنند .
شایعه شده ایران از کشور روسیه کلاهک هسته ای و خوشه ای خریده که موشک شهاب 3 و شهاب 6 قابلیت حمل اون رو داره .
اگر این حقیقت داشته باشه ایران که بمب اتم نداره پس این کلاهک ها به چه دردش می خورن پس حتما داره موشک شهاب 6 را که خریده اگرچه روی شهاب 3 نصب می شه ولی مورد نیاز ایران نیست .
از طرفی اسم موشک قدر رو به اسم توع دوم شهاب 3 جا می زنن خوب چرا موشک قدر نشه موشک شهاب 4 .
نظر شما در این باره چیه ": یعنی ایران توان ساخت این موشک رو داره و آیا تا به حال یک چنین موشکی رو ساخته . هم مدارکی است که نشون میده ایران این موشک رو نداره و هم مدارکی است که نشون می ده ایران این موشک رو داره کی می دونه
موشک شهاب 4 با 2300 کیلومتر برد
موشک شهاب 5500 کیلومتر برد
موشک شهاب 6 از 6000 تا 10000 کیلومتر برد
این اسم همون سایتی که موشک های شهاب 6 رو لو داده اگر مسدود بود از ... شکن استفاده کنید .
به گفته مهندسان اين موشك شهاب 6 يا 5 يا 4 مصرف نظامي نداره و فقط براي مصارف فضايي و ماهواره اي است كه من فكر كنم براي جنگ رواني كه راه انداختن مي ترسن بگن مصرف نظامي داره اونوقت آمريكا و اسراييل باز مثل هميشه بگن كه ايران در ژي نا بودي دنيا و چنگ جهاني سوم چون مي دونيد كه موشك هاي شهاب مي تونن كلاهك هسته اي و خوشه اي حمل كنند و آمريكا با جو مي گيرش تحريم ها رو بيشتر مي كنه

موشک شهاب 6 بالستیک قاره پیما با برد بیش از 6200 مایل هم در راه است

گزارش خواندنی از فعالیت های 8 سال گذشته دولت بوش در قبال ایران
واشنگتن پست: در دوران بوش، ایران قوی تر و آمریکا ضعیف تر شد/ شهاب 6 هم در راه است

عصرایران - سایت اینترنتی واشنگتن پست آمریکا با چاپ گزارشی از فعالیت های 8 سال گذشته دولت بوش در قبال ایران ضمن ناکارآمد بودن این سیاست ها، نسبت به موثر بودن گزینه دیپلماسی در دولت اوباما برای متوقف کردن فعالیت های هسته ای ایران ابراز تردید کرد.

به گزارش عصرایران در این مطلب آمده است:

جرج بوش رییس جمهور ایالات متحده بدون آتش بازی با ایران کمتر از دو ماه دیگر کاخ سفید را با یک شکست دوجانبه در قبال ایران ترک خواهند کرد: یک سوی شکست ، عدم تحقق ایده تندروهای تیم بوش در توقف دست یابی ایران به تکنولوژی هسته ای نظامی است و سوی دیگر شکست عدم تحقق ایده میانه روهای آمریکایی برای مذاکره و گفت و گو با ایران است.
توازن استراتژیک بین ایالات متحده و ایران مغایر با آن چیزی است که دولت بوش می خواست: امروز ایران قوی تر از هشت سال پیش است و ایالات متحده با توجه به درگیر کردن خود در دو جنگ پر هزینه در عراق و افغانستان ضعیف تر از گذشته شده است. از این رو ایران هم هویج آمریکا را پس می زند و هم اینکه چماق آمریکا را جدی نمی گیرد.

باراک اوباما رییس جمهور منتخب آمریکا می خواهد باب یک گفت و گوی جدی با تهران را باز کند. این سیاست می تواند یک فضای تنفس برای هر دو طرف فراهم آورد. اما دلایل کمی وجود دارد تا موفقیت ایده و سیاست او در قبال ایران را باور کنیم.

مقامات ایرانی در تبلیغات و در شعارهای خود در عرصه عمومی خود را آماده جنگ نشان می دهند و در محافل خصوصی حتی طرفداران ایده مذاکرات با آمریکا در ایران هشدار می دهند که هنوز زمان یک مذاکره گسترده و استراتژیک بین دو طرف فرا نرسیده است.

از سوی دیگر ایران در آستانه انتخابات ریاست جمهوری خود در ژوئن سال آینده (خرداد 88) قرار دارد که این امر ممکن است هر نوع گشایش دیپلماتیک بین دو طرف را پیچیده تر کند. اما زمان به سرعت به سوی تبدیل ایران به یک قدرت نظامی اتمی در حال سپری شدن است و علیرغم اینکه تاکنون 4 قطعنامه تحریمی از سوی شورای امنیت برای توقف فعالیت های هسته ای ایران صادر شده است، به نظر می رسد کشورهای غربی عاجز از متوقف کردن فعالیت های اتمی ایران هستند.

لذا لازم است برای رسیدن به دلایل بدتر شدن و پیچیده تر گشتن موقعیت استراتژیک کنونی غرب در برابر برنامه های هسته ای ایران، سیاست های دولت بوش در 8 سال گذشته در قبال ایران را مرور کنیم.

"گراهان آلیسون" مدیر مرکز در مطالعات بین المللی "بلفر" در دانشگاه هاروارد در دیدار هفته گذشته خود از "کمبریج" پیشنهاد داد تا سیاست های 8 ساله دولت بوش در قبال ایران مورد بازبینی و مرور قرار گیرد و وضعیت ایران با قبل و بعد از دولت بوش مورد مقایسه قرار گیرد.
بیایید از سانتریفیوژها شروع کنیم چرا که برای تولید یک بمب اتمی نیاز به یک تکنولوژی پیشرفته غنی سازی اورانیوم است؟

هنگامی که در ژانویه 2001 بوش به کاخ سفید راه یافت، ایران آشکارا هیچ دستگاه سانتریفیوژ مشغول به کاری در اختیار نداشت؛ اما امروز ایران حدود 3850 سانتریفیوژ فعال و سوار شده دارد و بنا بر گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی (iaea) بنا دارد تا 3000 دستگاه سانتریفیوژ دیگر را نیز فعال کند.
حال بیایید وضعیت میزان اورانیوم غنی شده در اختیار ایران را مقایسه کنیم. وقتی بوش در سال 2001 به قدرت رسید، ایران هیچ اورانیوم غنی شده ای در اختیار نداشت، اما بر اساس گزارش اخیر (نوامبر 2008 + آذر 87) مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، ایران در حال حاضر 630 کیلوگرم اورانیوم غنی شده در عیار پایین دارد که این مقدار، میزان مورد نیاز برای تولید یک بمب اتمی را در اختیار تهران قرار می دهد.

اما وضعیت موشکی ایران (که ارتباط تنگاتنگی با قابلیت اتمی شدن دارد) در چه وضعیتی است؟
ایران در 8 سال گذشته به طور مداوم و بدون مزاحمت مشغول توسعه و تکمیل برنامه تولید موشک های دوربرد و بالستیک خود بوده است. موشک های شهاب 3 ایران بیش از 1300 مایل برد دارند که می توانند اسراییل و مناطقی از شرق اروپا را هدف قرار دهند.

ایران همچنین مشغول مطالعه و تولید نوع جدیدی از موشک های کلاس شهاب است که شهاب 6 نام دارد. این موشک در صورت تولید یک موشک بالستیک قاره پیما با برد بیش از 6200 مایل است و قادر خواهد بود حتی مناطقی از خاک ایالات متحده را هدف قرار دهد.
در جریان جنگ 33 روزه لبنان در اوت 2006 توان موشکی و سیستم فرماندهی و کنترل ایران به خوبی مورد آزمایش قرار گرفت، هنگامی که در این جنگ نیابتی حزب الله لبنان با کمک ایران توانست علیرغم حملات سهمگین ارتش اسراییل به جنوب لبنان قابلیت هدف قرار دادن شهرهای اسراییل با موشک های خود را تا پایان جنگ حفظ کند.

دیگر نمی توان به صراحت از موفقیت تلاش دیپلماتیک برای توقف فعالیت های غنی سازی اورانیوم در ایران سخن گفت. چرا که نتیجه آزمون این راه در دولت بوش موفقیت آمیز نبود. دولت بوش پس از یک بحث و جدال داخلی میان نخبگان و دولتمردان آمریکایی بالاخره مجاب شد تا راه دیپلماسی را نیز بیازماید اما هنگامی دست به رویکرد دیپلماتیک زد که بسیار دیر شده بود و چندان موثر نبود.

دولت بوش 5 سال در برابر آزمودن راه دیپلماسی در برابر ایران مقاومت کرد. در سال 2003 علیرغم آمادگی ایران برای انجام یک "معامله بزرگ" بر سر فعالیت های هسته ای ارتش، دولت بوش وارد چانه زنی با ایران نشد و سه کشور اروپایی فرانسه، بریتانیا و آلمان به تنهایی و بدون حضور آمریکا برای بازداشتن ایران از فعالیت های غنی سازی اورانیوم وارد مذاکره با ایران شدند. آنها موفق شدند در 14 نوامبر 2004 دولت ایران را در چارچوب موافقتنامه "پاریس" مجاب به تعلیق غنی سازی اورانیوم کنند.

اما بدون حضور و حمایت آمریکا از جریان مذاکرات سه کشور اروپایی و ایران، توافق پاریس چندان دوامی نیاورد و دولت ایران مجددا در اوت 2005 (مرداد 84) فعالیت های غنی سازی اورانیوم خود را از سر گرفت. دولت بوش در نهایت مجاب شد تا درباره موضوع هسته ای ایران پشت میز مذاکره بنشیند. اما برای این کار یک پیش شرط گذاشت و آن پیش شرط تعلیق غنی سازی اورانیوم از سوی ایران بود.

پرواضح است که چنین گفت و گویی هیچگاه محقق نشد. در نهایت دولت بوش از این شرط خود نیز کوتاه آمد و در تابستان سال جاری (2008) ویلیام برنز مقام ارشد وزارت خارجه برای شرکت در گفت و گوهای 5+1 با ایران عازم ژنو شد و با نمایندگان ایران پشت یک میز نشست.
دولت بوش حتی شانس خود را با گفتگو و مذاکره با ایران درباره آینده عراق نیز آزمود و در مارس 2006 آیت الله خامنه ای رهبر عالی ایران موافقت کرد تا با اعزام مذاکره کننده ارشد خود به بغداد در این دور از گفت و گوهای مستقیم با آمریکا شرکت کند. اما از این گفت و گوها هم نتایج لازم کسب نشد.

در پایان لازم است که به این نکته تاکید شود که در موقعیت کنونی به راحتی می توان سیاست های دولت بوش در قبال ایران را به باد انتقاد گرفت. اما هر کس که فکر می کند اوباما به راحتی خواهد توانست تابوی مذاکره و توافق آمریکا با ایران را بشکند سخت در اشتباه است.

ایران روز به روز به کسب توانایی تبدیل شدن به یک قدرت نظامی اتمی نزدیکتر می شود. از نظر ایران صرف نظر از اینکه واشنگتن چه سیاستی در قبال این کشور اتخاذ می کند، ایالات متحده یک دشمن مهاجم است که قصد تغییر رژیم ایران را دارد. باید به اوباما گفت که گفت و گو با ایران ارزش امتحان دارد، اما رییس جمهور منتخب آمریکا باید از هم اکنون به مشاورانش دستور دهد تا به اینکه در صورت شکست مذاکرات واشنگتن باید چه سیاستی را در پیش بگیرد، فکر کنند و در این زمینه برنامه ریزی کنند

تلاش هاي ايران براي ساخت موشك هاي بالستيك با برد زياد و توپخانه ايي با برد بالا را ميتوان به سه دوره زماني تقسيم كرد.دوره اول بين سال هاي(1977- 1979).دوره دوم در خلال جنگ با دشمن بعثي حوالي سالهاي(1980- 1988) و دوره سوم بعد از جنگ در سال(1988)به بعد.

از مرحله دوم به بعد ساخت موشك وارد فاز جديدي شد و ساخت و طراحي موشك ها به تعداد بالا و همزمان با شرايط خاص انجام شد.(ميتوان عنوان كرد كه با توجه به اينكه ايران در هنگام جنگ 8 ساله تاثير موشك هاي بالستيك و فناوري موشكي را درجنگ و استراتژي دفاعي به خوبي درك كرد و بعد از جنگ به سمت استراتژي دفاع موشكي نامحدود روي ورد).

بعد از پايان جنگ ايران كوشيد كه با كمك گرفتن از مهندسين خارجي برزگ كه از كشور خود رانده شده و يا بيكار بودند به توسعه فناوري موشكي خود بپردازد.برنامه موشكي ايران به سرعت پيش رفت و باعث حيرت جهانيان گشت.

سوخت جامد

پايه و شالوده اصلي استفاده از اين نوع سوخت موشك هاي عقاب و شاهين 2 بودند.

ايران از اين فناوري به صورت سيتماتيك براي توليد توپخانه هاي صحرايي خود استفده كرد كه باعث ساخت توپخانه هاي گروه فجرنازعات و زلزال گرديد.تلاش هاي اوليه به پشتوانه كمك هاي فني و تكنولوژيكي چين انجام شد.در همين راستا كارخانه هاي مونتاژ و توليد صنعتي زيادي در خلال سال هاي 1991 تا 1992 ايجاد شد.ايران با سرعتي باور نكردني از چين پيشي گرفت و در ساخت اين محصولات از كمك چين بي نياز گشت.

سوخت مايع

بعد از جنگايران به ازمايش موشك هايي با سوخت مايع روي اورد از جمله موشك اسكاد-بي كه به وسيله مهندسي معكوس ساخته شده بود.نمونه بومي موشك اسكاد-بي به نام شهاب-1 شناخته ميشد كه دوباره طراحي و ساخته شده بود.

بعد از شهاب 1 نوبت به شهاب 2 بود كه از روي موشك اسكاد-سي طراحي و توليد شده بود.اخرين موشك از اين گروه در حال حاضر موشك شهاب 3 است.تمامي اين برنامه ها با كمك هاي فني روسيه و كره شماي انجام شد.ايران طرح هاي زيادي را براي ساخت موشك هاي شهاب 4(موشكي براي حمل ماهواره)موشك شهاب 5 و شهاب 6 در دست اجرا دارد كه اطلاعات كمي از انها وجود دارد و شايد نوع 5 و 6 ان وجود خارجي نداشته باشند.طبق برخي گمانه زني ها ايران براي گسترس موشك هاي خود از موشك كره اي تيپدانگ 2 كه در چهارم جولاي سال 2006 ازمايش شد استفده ميكند(اينها همگي حدس و گمانه زني هايي است كه توسط سرويس هاي اطلاعاتي غربي بيان شده است).

موشك شهاب 3:

موشك شهاب 3 اولين موشك بالستيك ميان برد ايران است.مدل اول اين موشك كه با نام Shahab-3A شناخته ميشود بردي برابر 1300 كيلومتر را دارست.مدل بعدي اين موشك كه با نام Shahab-3B شناخته ميشود از كلاهكي سنگين تر بهره ميگيرد و توانايي هدف قرار دادن اهدافي در 2000 كيلومتري را داراست.نوع اخر اين موشك Shahab-3d ناميده ميشود كه بردي بين 2200 تا 3000 كيلومتر را داراست.

موشک شهاب 3 Shahb3b

از اين موشك اطلاعات زيادي در دسترس نيست.اين موشك در پيشبرد برنامه هاي فضايي ايران مورد استفاده قرار ميگيرد كه از سوخت مايع استفده ميكند و از موتوري 2 مرحله اي سود ميبرد.

.

موشك چند كلاهكه فجر 3:

موشك چند كلاهكه فجر 3 ايران يك موشك پيشرفته بالستيك است.اين موشك به صورت بومي و با سوخت مايع گسترش داده شده است از برد اين موشك اطلاعاتي در دسترس نيست.اين موشك با توجه به چند كلاهكه بودن (نسبتاً خوشه ای) از قدرت تخريب بالا در حجم وسيعي برخوردار است.طبق برخي گمانه زني ها فجر 3 از كلاهكي 3 قسمته ساخته شده است.

موشک چند کلاهف فجر 3



توپخانه صحرايي:

● فجر-2

● فجر-3

● فجر-5

● فجر-27

● عقاب

فاتح 110

موشك هاي بالستيك با برد كوتاه:

● سميد(توپخانه)

● تندر-69(توپخانه)

● شاهين2(توپخانه)

● نازعات(توپخانه)

●زلزال(توپخانه

●فاتح-110

●صيغه

موشك هاي بالستيك ميان برد:

● آر-17 ايي نسخه اي از موشك اسكاد- بي

● شهاب-1

● شهاب-2

● شهاب-3

● فجر-3(چند كلاهكه)

● قدر-110

موشك هاي بالستيك برد بلند:

● شهاب-4(وضعيت نامعلوم)

● شهاب-5(وضعيت نامعلوم)

● شهاب-6(وضعيت نامعلوم)

برد احتمالی موشک های ایران (رسانه های خارجی) به عبارات د گلف که منظور خلیج فارسی است، انازه ی مقایسه ای موشک ها با انسان، و مشخص کردن کشور ارائیل در نقشه توجه کنید